Voet zetten op het eiland Houat betekent een (zeer) mooi uitje en een inspirerend vleugje exotisme. Vanaf de haven van Saint-Gildas meng je je onder de eilandbewoners die hun karren naar het dorpje trekken. Voorbij de kleine witte huisjes kun je in de ongerepte natuur ontsnappen. Betoverende en kostbare momenten!
Klik, doe inspiratie op en start…
Ontvang de nieuwsbrief over Bretagne!
Ontdekken Houat en Hoëdicg
Je komt het 5 kilometer lange eiland Houat binnen bij de drukke haven, waar schepen met glanzende rompen bij de rechte kades worden afgemeerd. Hier staan de vissers op de eerste plaats. Het eiland is hier volledig zichzelf, authentiek en discreet. Op de kades stapelen de fuiken zich op. Schaaldieren, zeebaarzen en zeepaling belanden nog levend op de kades.
Een steile weg leidt naar het stadje, waar je de straatjes met witgekalkte huizen en blauwe luiken bereikt. Om de wind te weerstaan, zijn de leien daken vastgemetseld. De wind die continu over dit stukje grond blaast, zorgt dat zelfs de wolken worden verdreven. De zon heeft dus vaak vrij spel op het eiland!
Voorbij het dorp waan je je een ware Robinson! Geen wegen, geen muren, de kleurrijke heidevelden worden slechts doorsneden door zandpaden. Rond het hele eiland loopt een pad. In het zuidwesten worden de kliffen doorsneden door paradijselijke baaien. In het westen vind je op de vreemde rots Beg er Vachif een verlaten artillerie-eenheid. De noordelijke klif wordt verzacht door een dichte vegetatie. Het strand van Treac’h er Goured is het juweeltje van de oostkust dat de Pointe de Tal er Hah omringt met een zandstrand. Het heldere water lijkt heel aantrekkelijk, maar is, toegegeven, wel vaak erg koud. In de duinen worden je stappen geflankeerd door zeelelies en helm. Stap er niet op!
Wist Je Dit?
Wat betekent Houat et Hoëdic?
In het Bretons betekent Houat en Hoëdic “eend” en “eendje”.
Zusters in hart en ziel
Houat en haar kleine zusje Hoëdic zijn niet altijd eilanden geweest. In het Mesolithicum waren ze verbonden met het schiereiland Quiberon. Tegenwoordig scheidt 15 kilometer hen van het vasteland. De resten van een fort, begeerd door de Engelsen en bezet in de 17e en 18e eeuw, zijn nog zichtbaar. In 1822 kiest het eiland voor een originele bestuurlijke vorm die door de « Charte de Hoëdic » wordt geformaliseerd. Het eiland werd hiermee een priesterheerschappij die door de overste werd bestuurd. Een nog zichtbare vorm van onafhankelijkheid die verdeeldheid echter niet in de weg staat.
